All Around Me
Тъпчи я , тъпчи проклетата трева
и нека увехне
нека УВЕХНА!
Изпарих се
а съм тук , тялом.
не искам никой да знае
не искам да ме видят
какво чувствам
и как го чувствам
излагам го на показ
единствено пред себе си
където съм истинска?
Не искам ,
не искам повече ,
не искам повече да съм,
да съм невидима?
Не искам да остана
поредният загубен звук
поредното счупено огледало.
Захвърлих всичко
не искам да ВЯРВАМ ,
да се събуждам
и да съм в същата
стая ВУНЯЩА на гнила самота.
Не искам да мисля
не искам да усещам
твоя аромат ..
НЕ МОГА
да надвия изгниването.
Не мога да извадя стъклата
забити в бронхите.
Невидим ще да е моят ден
сред всичките толкова невидими ..
Мъртви строфи
глуха съм
няма съм
иска ми се.
Липса на думи
скрива усмивката
коя съм
къде съм
желанието
за разнообразие.
В конфликт с себе си
грешно изваяна личност
с всичките си дефекти
крива съм?
Кислорода ми свършва
тясното аз
в тясната ми стая
с топлите сълзи
че да ме опарят
и да не убият мъката...
Friday, May 04, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 коментара:
Post a Comment